Mary Georgina Austin – ur. 6 marca 1951 r. w Fulham w Londynie. Wychowała się w ubogiej robotniczej rodzinie. Ponoć jej rodzice byli głuchoniemi. Ojciec pracował jako robotnik, matka była pokojówką. W wieku 15 lat opuściła szkołę, nie zdawszy egzaminów, by pracować jako recepcjonistka dla Remingtonów. Na przełomie lat 60-tych i 70-tych zaczęła pracować dla  Biby, dużego butiku na Kensington High w Londynie. Po raz pierwszy spotkała Freddiego w wieku 19 lat. Poznała go przez Briana Maya, który jako pierwszy umówił się z Austin na randkę. Wtedy to przedstawił ją Freddiemu. Była partnerką Freddiego przez około sześć lat (1970-76), a w późniejszym okresie jego bardzo bliską przyjaciółką. Prowadziła też jego sprawy (zapisywała wydatki, prowadziła spis zakupowanych kosztowności czy mebli). Od 1973 r. zamieszkali w mieszkaniu przy Victoria Road w  Kensington. Musieli dzielić w nim sypialnię i kuchnię z inną parą. Po dwóch latach przenieśli się do mieszkania na Holland Road. Gdy już nie byli razem, w późniejszym okresie Austin została jego „sekretarką”, asystentką. Austin była osobą, która wyszukała dla Freddiego jego późniejszą rezydencję, Garden Lodge. To także dzięki niej Freddie miał kilka kotów. Dwa z nich, Tom i Jerry, mieszkały z nimi na Holland Road, jednak po rozstaniu zatrzymała je Mary. Zaś kolejnego kota, Tiffany, Austin podarowała Freddiemu. Po zerwaniu z Freddiem była przez jakiś czas narzeczoną muzyka Jo Burta, który udzielił się na późniejszym solowym albumie Freddiego w utworze Man Made Paradise. W 1990 r. została partnerką Piersa Camerona (architekta wnętrz), z którym ma dwójkę dzieci – Richarda i Jamesa. Freddie został ojcem chrzestnym Richarda.

W testamencie, zgodnie z wolą Freddiego, zostało zapisane, iż Austin dostanie połowę jego majątku (po wcześniejszym opodatkowaniu) oraz posiadłość Garden Lodge. Dało to sumę około 10 milionów funtów. Zanim jednak otrzymała pieniądze z woli testamentu, minęło aż osiem lat.

Podobno tylko Mary zna dokładne miejsce spoczynku prochów Freddiego. Obecnie żyje cały czas w dawnym domu Freddiego, z dwójką dzieci. Z Piersem Cameronem rozstała się w 1993 r. Od 1998 r. była w związku z Nickem Holfordem (ur. 10.01.1952 r.), biznesmenem z Londynu, którego poślubiła w 1998 r. na Long Island. Rozwiodła się z nim w 2006 r. Obecnie mieszka z synami w Garden Lodge. Jest jedną z założycielek fundacji the Mercury Phoenix Trust. Mary zasiada w zarządach firm: Mightytape, Goose Productions Ltd i Mercury Songs Ltd.

Freddie poświecił jej utwór Queen Love of My Life z albumu A Night at the Opera.

Barbara Valentin – ur. 15 grudnia 1940 r. w Wiedniu, zm. 22 lutego 2002 r.  w Monachium. Właściwie Ursula Ledersteger, austriacka aktora, muza Rainera Wernera Fassbindera; poprzez udział w jego twórczości została uznana za ikonę homoseksualnego środowiska w Monachium. Zagrała w blisko stu filmach oraz kilku serialach. W latach 80. partnerka Freddiego, wystąpiła w teledyskach Queen It’s a Hard Life i Freddiego Living on My Own.  Freddiego poznała w klubie gejowskim New York w Monachium w styczniu 1984 r. Para posiadała mieszkanie przy Hans Sachs Strasse w stolicy Bawarii, gdzie wspólnie mieszkali do końca 1985 r.; później wspólnie spędzali czas w Montreux i Londynie. Kiedy Freddie mieszkał już z powrotem w Anglii, zakupili razem mieszkanie w Monachium, które wspólnie urządzali. Podpisana umowa była taka, że drugą połowę własności otrzymuje ten, kto dłużej pozostanie przy życiu. W domu tym Freddie nigdy nie był. Zmarła na udar mózgu, została pochowana na cmentarzu w Monachium. Miała dwójkę dzieci.

Freddie poświecił jej utwór Love Me Like There’s No Tomorrow z albumu Mr. Bad Guy.

rosmarypearson

Rosmary

(Image: Channel 5)

Rosemary Pearson – wedle jej słów związana z Freddiem w 1969-70 r., koleżanka ze szkoły graficznej.

Freddie i Jim z Dorothy, monachijską kotką z sąsiedztwa

Freddie i Jim z Dorothy, monachijską kotką z sąsiedztwa

Jim Hutton – ur. 4  stycznia 1949 r. w Carlow, w Irlandii, zm. 1 stycznia 2010 r. w Carlow. Właściwie Séamus Hutton, pracował jako fryzjer w sieci Selfridges, gdzie spotkał Petera Freestone’a. W 1983 r. w klubie gejowskim Copacabana w Londynie spotkał Freddiego (wtedy pracował już jako fryzjer w Hotelu Savoy w Londynie). Ponownie spotkał Freddiego w  marcu 1985 r. w klubie gejowskim Heaven w Londynie, co było zaczątkiem ich związku (wtedy Jim był już samotny), który trwał aż do śmierci Mercury’ego. Mieszkając w Garden Lodge początkowo nadal pracował w Savoyu, potem jednak rzuciał pracę i pracował jako ogrodnik w Garden Lodge (czasami pracując także w domu Mary). Namówił Freddiego, aby zespół odważył się i pozostawił frazę fried chicken w piosence Queen One Vision – a oznacza ona w slangu „zachwycających młodych chłopców (gejów)”. Współautor wraz z Timem Wapshottem książki Mercury i ja (wyd. angielskie 1994 r.). Kiedy Freddie był już chory, Jim szukał sobie domu w Irlandii. Ponieważ nie udało mu się zakupić oferowanego domu sąsiadki jego mamy, mama zaproponowała mu, by wybudował własny bungalow Rutland Terrace na terenie posiadłości mamy. Jim otrzymał pożyczkę na budowę od Freddiego, a spłaty rat były odciągane z jego wynagrodzenia przez Mary. Freddie doradzał Jimowi w projektowaniu i urządzaniu domu. W 1996 r. Jim powrócił do rodzinnego Carlow, w którym mieszkał do śmierci, gdzie pracował z bratem jako stolarz i złota rączka.  Był gościem spotkań organizowanych przez Oficjalny Fanklub Queen, udzielał wywiadów na temat życia z Freddiem, występował w filmach dokumentalnych o wokaliście Queen. Jim przez lata, aby uzyskać środki potrzebne na leczenie, sprzedawał pamiątki związane z Freddiem, m.in. pierwsze wydania płyt z autografem itp. W 1990 r. dowiedział się, że jest zarażony wirusem HIV, zmarł na raka płuc, ponieważ był nałogowym palaczem. Pogrzeb odbył się 3 stycznia 2010 r. w kościele St. Mary w Bennekerry, Carlow. Ciało spoczęło na cmentarzu parafialnym.

David

David

David Charles Minns – ur. 4 lutego 1954 r., zm. 31 maja 2007 r. na Majorce. Dyrektor naczelny Warner Chapell.  Pracował  w Theatrical Publicity,  McCartney Productions, by założyć potem własną agencję promocyjną. Współpracował z Freddiem w  Goose Productions. Pierwszy raz spotkał Freddiego wiosną 1975 r., Minns wówczas sprawował pieczę nad poczynaniami brata Paula McCartneya, Mike’a, a także nad Eddiem Howellem. Na albumie A Day at the Races, Freddie zadedykował jedną ze swoich piosenek Minnsowi – Good Old-Fashioned Lover Boy. Związek Minnsa i Freddiego trwał przez trzy lata, do 1978 r. W późniejszych latach utrzymywali luźny kontakt aż do śmierci artysty. W 1986 r. był koordynatorem muzyki do filmu  Biggles z muzyką zespołu The Immortals. W ciagu kilku lat po śmierci Freddiego Minns sprzedał wiele pamiątek po nim. Jest współautorem z Davidem Evansem pozycji Freddie Mercury – Życie Prawdziwe (wydanie angielskie 1992 r.).

Freddie i Eric

Freddie i Eric

Freddie, Eric i Peter Straker

Freddie, Eric i Peter Straker

Eric „Sophie” Hall – ur. 1 listopada 1938 r. , brytyjski agent sportowy i muzyczny, znany z barwnego życia. Twierdzi, że utwór Queen Killer Queen jest jemu poświęcony.

Joe

Joe

Joe Fanelli  – ur. w Springfield, Massachusetts, zm. 1992 r. w USA. Pseudonim nadany przez Freddiego – Liza. Partner, osobisty asystent i kucharz Freddiego. Od 1977 r. do 1991 r. związany z osobą Freddiego, w okresie 1978-9 był partnerem Freddiego. W latach 1985-1986 był asystentem zespołu Queen na trasach koncertowych. Mieszkał w Garden Lodge. Otrzymał w spadku od Freddiego pół miliona funtów oraz zakupiony dom w Chiswick. Zmarł w wyniku powikłań (uszkodzenia mózgu) wywołanych AIDS.

Winnie Kirchberger

Winnie Kirchberger

Winnie Kirchberger – ur. 26 listopada w Austrii; zm. na początku lat. 90. Przyjaciel i kochanek Freddiego w latach 1983-85. Pochodził z Tyrolu w Austrii. Do Niemiec przyjechał z rodzicami. Był także dobrym znajomym Barbary Valentin. Był jednym z powodów, dla którego Freddie przebywał w Monachium, w którym Winnie pracował jako barman, a następnie prowadził restaurację Sebastian Stub’n specjalizującą się w kuchni bawarskiej. Poznali się w 1983 r. Romans z przerwami trwał do 1985 r., do momentu, gdy Freddie związał się z Jimem Huttonem. Wielu przyjaciół Freddiego dziwiło się wokaliście, że wdał się w tę burzliwą relację, która miała opierać się wyłącznie na seksie, kłótniach i rozstaniach. Freddie nie znał języka niemieckiego, a Winnie nie mówił po angielsku. Zmarł na AIDS.

Tony Bastin

Tony Bastin

Tony Bastin – ur. 1951 r., zm. w grudniu 1986 r. Pochodzący z Brighton kochanek Freddiego, pracował jako kurier D.H.L. Związek rozpoczął się około 1979 r. i przetrwał, z przerwami, dwa lata. Romans zakończył się, gdy podczas trasy po USA Freddie dowiedział się, że Tony spotyka się z kimś innym. Ponoć opłacił jego samolot z Londynu do USA, by oznajmić o rozstaniu i jeszcze tego samego dnia wysłał go z powrotem do Londynu. Zachował natomiast jego kota, Oscara. Według relacji Paula Prentera, Bastin zmarł na powikłania związane z AIDS w 1986 r.

Piosenka  Queen Play the Game jest poświęcona rozstaniu z Tonym.

John Murphy -zm. 11 listopada 1986 r. na powikłania związane z AIDS. Amerykański steward, miał krótki romans z Freddiem w 1980 r., a po rozstaniu zostali przyjaciółmi i widywali się w Londynie i Los Angeles.

James “Jane” Arthurs

James “Jane” Arthurs

James “Jane” Arthurs – biznesmen amerykański i wieloletni przyjaciel Freddiego z Nowego Jorku. Pierwszy raz, Arthurs zobaczył Queen na koncercie w londyńskim Hammersmith Odeon w 1975 r. Tydzień póżniej, spotkali się po raz pierwszy na przyjęciu noworocznym u Petera Strakera. Arthus był kolekcjonerem sztuki japońskiej i w póżniejszych latach pomagał Freddiemu w zakupie dzieł sztuki. Jego mieszkanie na Manhattanie (East 52 i 3) było bazą wypadową wokalisty Queen. W Monachium, w 1979 r., był świadkiem w pokoju hotelowym jak powstał utwór Crazy Little Thing Called Love, skomponowany przez Freddiego w łazience. Arthurs spotykał się z Freddiem na Gwiazdkę przez kilkanaście lat trwania ich przyjaźni.

Trevor “BB the Black Bitch” Clarke  – przyjaciel Freddiego. Związany z barami i klubami nocnymi Londynu i organizacją bankietów. Prowadził klub U Maunkberry’ego gdzie poznał Freddiego. Ich przyjaźń trwała od 1976 r. do śmierci wokalisty. W 2002 r. przeszedł udarł, po jakimś czasie zmarł.

Mick Rock – urodzony w 1948 r., brytyjski fotograf sceny muzycznej, autor okładek albumów Queen II i Sheer Heart Attack.

Peter “Syretta” Straker – ur. 7 listopada 1943 r. na Jamajce. Aktor, piosenkarz, przyjaciel Freddiego. współpracował z Freddiem przy swoich solowych nagraniach.

David “Daisy” Evans – dyrektor naczelny firmy Johna Reida w czasach Queen do 1976 r.  W późniejszym okresie, zajął się pisarstwem.W połowie lat 70. mieszkał wspólnie z  Davidem Minnsem dzięki, któremu poznał Freddiego. Ich znajomość trwała z przerwami do śmierci FM.  Współautor wraz z Minnsem wspomnień o Freddiem.

Thor

Thor

Thor „BB” Arnold – partner Freddiego w 1980 r.
Bill Reid  – partner Freddiego w 1982 r.

Inni partnerzy znani z imienia: Eduardo “The Venezualan”, Vince the Barman, Peter Morgan, David “Claire” Hodo, Lee “Kathleen” Nolan, Bill Reid.

Opracowanie: Dagmara Szymańska i Aleksandra Kazana