Flagowy utwór solowy Freddiego, choć to cover piosenki The Platters wydanej jeszcze w 1956 r. Nie dziwi fakt, że Mercury zdecydował się sięgnąć po tę właśnie kompozycję. Większość tego co robię, to udawanie, to jest jak gra aktorska. Wychodzę na scenę i udaję macho. To wspaniała piosenka do śpiewania.

Pierwsze demo Freddie zarejestrował 9 listopada 1986 r. – równo trzy miesiące po triumfalnym koncercie Queen w Knebworth, który miał okazać się ich ostatnim. Wokalistę wspomagali znakomity pianista i aranżer Mike Moran oraz producent David Richards. Moran wspominał: Freddie nie mógł zdecydować się, jak zakończyć piosenkę. Namówił mnie, żebym wstawił kilka popisowych fragmentów. Potem przyszedł mu do głowy Paganini i to był klucz do rozwiązania naszego problemu. Wpadłem na pomysł wiolonczelowego aranżu.

Muzykami biorącymi udział w tej sesji byli Alan Jones (gitara basowa), Harold Fisher (perkusja) i sam Moran, który zagrał na keybordach i fortepianie. Singiel The Great Pretender ukazał się w lutym 1987r. Na stronę B trafiła niezwykła wokaliza Freddiego opatrzona tytułem Exercises in Free Love, która powróci jako Ensueño na albumie Barcelona. Singiel dotarł do czwartego miejsca list przebojów w Wielkiej Brytanii, co było wielkim sukcesem, biorąc pod uwagę, iż chodzi o solowe nagranie członka Queen.

Powodzenie piosenki sprawiło, że Freddie zdecydował się na nietypowy dla siebie ruch promocyjny. W marcu 1987 r. wystąpił w niemieckiej telewizji w programie Vier Gegen Willy:

https://www.youtube.com/watch?v=hh_VbxQw8-E

Jeszcze w lutym Freddie rozpoczął pracę nad klipem. Reżyserował David Mallet. Pierwotny plan zakładał kręcenie zdjęć na klifach Dover. Pomysł upadł – o tej porze roku nie była to najlepsza opcja. Zamiast tego zdecydowano się na warunki studyjne. Efekt okazał się znakomity. Mercury schodzi po wielkich schodach, mijając kartonowe modele swoich scenicznych wcieleń. Nawiązano też do kilku klipów Queen (m.in. do I Want to Break Free). Teledysk świetnie broni się mimo upływu lat. Gościnnie – w strojach kobiecych –wystąpili Roger Taylor i Peter Straker:

tekst: Paweł Błędowski